Τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα της πυρκαγιάς, του χαμού ανθρώπινων ζωών, της καταστροφής δασικών περιοχών και περουσιών μπορεί να προκαλέσει αισθήματα φόβου, άγχους, ανασφάλειας και αβοηθησίας στα παιδιά.
Η υπερέκθεσή τους σε επαναλαμβανόμενες λεπτομερείς πληροφορίες για το γεγονός, σε σκληρές εικόνες και σε θλιβερές ανακοινώσεις, μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε σύγχυση που -αναπτυξιακά- δε μπορoύν να διαχειριστούν.
Ως γονιός πρέπει να είμαι κοντά στο παιδί -ειδικά αυτές τις ημέρες-, να παρακολουθώ αλλαγές στις αντιδράσεις του και να αποτελώ μια ασφαλή βάση που μπορεί να επιστρέφει όταν το χρειάζεται.
Με ποιους τρόπους μπορεί να επιτευχθεί αυτό:
1. Προφυλάσσω το παιδί μου και δεν το εκθέτω συνεχώς σε σκληρές σκηνές και εικόνες που δείχνει η τηλεόραση ή το διαδίκτυο.
2. Συζητώ μαζί του για το γεγονός με απλά λόγια. Τι ακριβώς έγινε, πώς μπορεί να συνέβη αυτό, τι είναι η πυρκαγιά και πώς ξεσπά κ.λ.π. Δίνω τις πληροφορίες εκείνες που χρειάζεται να ξέρει το παιδί και που μπορεί να τις διαχειριστεί ανάλογα με την ηλικία του.
3. Ακούω προσεκτικά τις απορίες και τις ερωτήσεις του και απαντώ ειλικρινά. Προσοχή: μη μεταφέρετε δικές σας φοβίες και άγχη στο παιδί!
4. Το διαβεβαιώνω ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώσει κανείς διάφορα συναισθήματα ακούγοντας για ένα τέτοιο γεγονός, όπως θλίψη, θυμό ή φόβο και είναι πλήρως αποδεκτά. Μπορεί να τα εκφράζει με όποιο τρόπο επιθυμεί, να συζητά για αυτά και να τα επεξεργάζεται.
5. Καθησυχάζω το παιδί και το διαβεβαιώνω ότι είναι ασφαλές. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι μεμονωμένο και οι πιθανότητες να συμβεί στο ίδιο είναι μικρές.
6. Συζητώ μαζί του για τα μέτρα πρόληψης που μπορούμε να πάρουμε ως οικογένεια ώστε να είμαστε ακόμα πιο ασφαλείς. Κάνω μια συζήτηση για το πώς αποφεύγουμε την πρόκληση πυρκαγιάς από αμέλεια καθώς και για το πώς αντιδρούμε σε περίπτωση πυρκαγιάς (ανάλογα με την ηλικία του παιδιού: Θυμηθείτε ότι δε θέλουμε να το τρομάξουμε, απλά να γνωρίσει το φαινόμενο της πυρκαγιάς και να νιώσει ασφαλές). Κάποιες χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές μπορείτε να βρείτε αναζητώντας το "κοινωνικό μήνυμα αντιπυρικής περιόδου 2018".
7. Συζητώ μαζί του για το πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους πληγέντες και οργανώνουμε παρέα τη δράση μας.
8. Ας αποτελέσει αυτό το τραγικό γεγονός μια αφορμή να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την προσωπική ευθύνη που έχει ο καθένας μας. Αντί να κατηγορούμε συνεχώς τον ένα ή τον άλλο για το τι έκανε ή μάλλον τι δεν έκανε, ας σκεφτούμε τι θα μπορούσε να κάνει ο καθένας από τη δική του θέση για να διευκολύνουμε ή έστω να μην εμποδίζουμε την κατάσταση, για να προφυλαχτούμε από μελλοντικά παρόμοια συμβάντα, για να μην ξανασυμβεί μια τέτοια τραγωδία..
9. Τέλος, ας προσπαθήσουμε να μην εστιάσουμε στον πόνο. Μπορούμε να μιλήσουμε για τη μεγάλη προσφορά του κόσμου και τη διάθεση να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας τους συνανθρώπους του...
Ας εστιάσουμε στην φροντίδα. Ας εστιάσουμε στην αγκαλιά. Ας εστιάσουμε στην ελπίδα...
Δήμητρα Καραμαούνα
Σύμβουλος Παιδαγωγικής Ψυχολογίας και Εκπαιδευτικής πράξης
Φωτογραφία από: www.dreamstime.com